Een groepje Favoritekruisers op weg naar Huizen in 1999.
Het is september 1997 - een grijze zondagmiddag aan een steiger in de Wijde Ee onder Grou. Wij, Melle en Nienke Baarsma, liggen er met onze Super Favorite naast die van Ab en Miep Spa. Aan boord van hun schip, de “Mientje Jacoba”, hebben we het met ons vieren gezellig gemaakt. Er vaart nog redelijk veel op het water. Vanaf de steiger, met aan één kant het riet en aan de andere kant het wijde water, is het altijd aardig om naar boten te kijken. Onder het genot van een drankje en een hapje worden de passerende schepen van commentaar voorzien. Mooie en minder mooie, grote en kleine.
Dan passeert er een Super Favorite van 9.40 meter met een open achterkuip en een met deuren afgesloten stuurhut. Er wordt over en weer gezwaaid. De Favorite draait richting de steiger en komt langszij. De schepen worden door de verschillende bemanningen geïnspecteerd. Over en weer worden complimenten en tips uitgewisseld.
Als het passerende schip weer vertrokken is, concluderen wij met ons vieren dat het toch wel erg leuk is om met andere Favorite-vaarders over onze geliefde schepen te praten. Het eindigt ermee dat we besluiten de mogelijkheden van het oprichten van een club te onderzoeken. Er wordt een taakverdeling gemaakt en besloten om het volgend weekend de bevindingen uit te wisselen. Het is zondagmiddag en tijd om naar de haven te varen.
Een week later zijn de eerste stappen gezet. Er is informatie gevraagd bij andere botenclubs. Er wordt een doelstelling geschetst en er is contact geweest met de werf van Mulder. Deze heeft toegezegd een lijst met adressen van Favorite-bezitters, voor zover die bij hen bekend zijn, op te sturen. En er wordt een Plan de Campagne gemaakt om voor het begin van het volgend seizoen een bijeenkomst te organiseren voor belangstellenden. In de tussenliggende tijd wordt er regelmatig ‘vergaderd’ tijdens een etentje of een andere gezellige bezigheid. Voor de bijeenkomst met belangstellenden wordt een ruimte besproken in Motel Van der Valk in Emmeloord. Deze locatie is redelijk makkelijk bereikbaar voor alle delen van het land.
Begin januari 1998 worden er redactionele stukjes in de watersportbladen “Motorboot” en “Waterkampioen” geplaatst. De adressen die van Mulder binnenkomen worden aangeschreven. Dan is het zover. Op zaterdagmiddag 7 februari rijden we richting Emmeloord. Totaal onwetend van wat ons boven het hoofd hangt. We kijken elkaar af en toe eens aan en zeggen: “wat zijn we weer begonnen?” In de zaal waar de bijeenkomst zal worden gehouden zijn al mensen aanwezig en het loopt al snel behoorlijk vol. We kijken elkaar verbaasd aan. Zoveel belangstelling hadden we niet verwacht. Melle zit de vergadering voor en de rest zit wat onwennig aan de bestuurstafel. Na uitleg van het doel van de middag ontstaat al snel een levendige discussie over hoe het verder moet.
Er wordt een werkgroep ingesteld die de Favorite Club verder gestalte moet gaan geven. Hierin nemen zitting: Rineke Mulder (geen familie van..), Miep Spa, Nol Brans, Ed Willemse en partner, Marten van Baak, Henny van Schoonhoven en Nienke Talstra. De werkgroep heeft van alles in huis: een jurist, een bankier, een makelaar, een ambtenaar, een medewerker assurantiën etc.
Tijdens de bijeenkomst gaan ze meteen in afzondering zitten om de eerste plannen te maken. Na een uurtje is de zaak beklonken. Favorite-bezitters die belangstelling hebben kunnen zich aanmelden als voorlopig lid.
De rest van de middag wordt gebruikt voor kennismaking en heel veel uitwisseling van gegevens over de schepen.
Op 8 mei 1998 worden in hotel De Witte Bergen in Eemnes/Amersfoort de concept statuten en het huishoudelijk reglement vastgesteld. Er wordt uit de werkgroep een bestuur gekozen en de Favorite Club is een feit. We kunnen naar de notaris voor de oprichting.
We kunnen al snel zo’n 20 schepen inschrijven als lid. Besloten wordt om tweemaal per jaar een ledenvergadering te houden. Ook komt er een clubblad. Jaarlijks gaan we een clubtreffen met de schepen organiseren. In het begin hebben het nog over twee weekenden per jaar: een treffen in Noord- en een in Zuid-Nederland. Dat blijkt later teveel van het goede en dan houden we het op eenmaal per jaar.
Het eerste treffen houden we in Joure. De kade is voor ons gereserveerd. Op vrijdag komen de deelnemers aan.
Zaterdagmorgen is het een hele happening. Op alle boten gaan de motorluiken open en de mannen duiken met z’n allen de machinekamers in. De vrouwelijke bemanningsleden moeten noodgedwongen maar gaan boodschappen doen of koffie drinken in de tent. (Die was er toen ook al.)
De rest van de dag gaan we een fietstocht maken en klootschieten in het bos van Austerhaule. De dag wordt afgesloten met een BBQ. Het is het hele weekend stralend weer. Op zondag is er nog geen gezamenlijke brunch maar wel koffiedrinken. Op dat moment is het mooie weer op en begint het te regenen. Zo is er met dat weekend een goede traditie ontstaan: Favorite-weer betekent veel zon en af en toe wat regen.
Op Vrijdag 30 mei begonnen de Super Favorites in de Giethoornse gemeentelijke jachthaven binnen te lopen en tegen vijf uur waren alle deelnemers gearriveerd om op gepaste wijze het eerste lustrum van onze club te vieren. Na kennismaking met leden die voor het eerst een Favorite happening bezochten bij een gezellig drankje in de inmiddels opgebouwde party tenten kwam het door Rob Stelwagen al genoemde VISKARRETJE aan. Nu dit was een grote verrassing, allerlei overheerlijke visschotels en prachtig opgemaakte salades stonden uitgestald. Deze schotels werden de nodige eer aan gedaan, eenieder zat te smullen met begeleiding van de nodige vloeibare versnaperingen. Na een zeer gezellige avond ging iedereen in de kleine uurtjes voldaan ter kooi
De volgende morgen werden we per punter naar een plaatselijk restaurant annex bootjes verhuurder gebracht alwaar we een lunchpakket verpakt in een rode zakdoek kregen uitgereikt. Daarna werden we in groepjes van personen en een puzzelformulier ingescheept in een z.g. fluisterboot met de opdracht om de puzzelvragen zo goed mogelijk te beantwoorden.
Ik had het genoegen om bij onze zeer gewaardeerde voorzitter aan boord te komen, welnu, die heeft ons de mooiste natuurgebieden laten zien, bijna tot aan Steenwijk toe, maar niet de juiste route. Door deze dwaling echter hebben wij wl de primeur gehad om een heuse Roepieroepie waar te nemen hetgeen door de andere deelnemers ten zeerste in twijfel werd getrokken. Volgens mij was dit jalousie. Na vele dwalingen maar G.S.M.contact gemaakt met het organiserend brein en vernomen dat de lunch op een eiland zou plaats vinden.
Dit was snel gevonden.
Tijdens de lunch werd er druk gehandeld in verborgen plaatsn
amen al dan niet de juiste. Hierna ging de puzzeltocht weer verder om te trachten met de juiste antwoorden aan het eindpunt te komen. In de hoofdverbinding door Giethoorn kwamen we nog in een file van fluisterboten terecht, maar met enige stuurmanskunst kon men er aardig tussendoor laveren. Na een vrolijke getocht waarbij veel gelachen werd arriveerden we weer bij de bootjesverhuurder alwaar nog een paar neutjes werden genuttigd waarna we weer per punter naar de haven werden gebracht en een paar uur VRIJ kregen.
Om half zeven moesten we keurig opgedoft weer aantreden, ditmaal werden we door de kok van een ander restaurant weer per punter naar deze gelegenheid gebracht. Hier hebben we genoten van een fantastisch diner van grote culinaire klasse. Toen werden we weer met dezelfde watertaxi teruggebracht naar de haven alwaar Uwe nog twee mini tapjes met gerstenat moesten worden geledigd. U begrijpt wel dat dit weer tot in de kleine uurtjes uitgelopen is.
Na een verkwikkende nachtrust werden de schaaltjes glazen en andere borrel attributen weer naar de resp. eigenaren teruggebracht en de tenten afgebroken. Nadat deze weer in de machinekamer van Marten waren opgeborgen ging eenieder na een zeer geslaagd weekend weer naar de thuishaven of aan de vakantie beginnen.
Tekst en Foto’s Wim Zondag.
In 2008 werd ons eerste jubileumboek uitgebracht waarin de geschiedenis van de Favoriteclub en de Favoritekruisers wordt belicht. Ook krijgen alle schepen van de leden hierin een uitgebreide vermelding. In 2013 is er een geheel herziene druk uitgave verschenen. Beide boeken zijn rijk geïllustreerd en full colour.
In 2013 verscheen een geheel herziene druk uitgave van het lustrumboek. Het werd een vervolg op het eerste boek.
Het geslaagde Favorite-weekend
Het geslaagde Favorite-weekend in Voorschoten, met als hoogtepunt een bezoek aan de nieuwe Mulder-werf in Zoeterwoude, trok een record aantal deelnemers. Traditiegetrouw hebben we een nieuwkomer gevraagd het verslag te schrijven. Carel Lepage doet enthousiast zijn relaas. De foto’s zijn er door de redactie bij geplaatst.
Grootse viering van derde lustrum
Als jongste en vermoedelijk ook oudste lid (geen vlees en geen vis dus) gaf Marcella dit jaar mij de eervolle “opdracht” mijn impressie te geven van de viering van het derde lustrum. Het is een eentonig verhaaltje geworden. Dat ligt niet aan mij, maar aan de organisatoren van het festijn én aan de leden, die het vierden. In mijn beschrijving passen daardoor uitsluitend superlatieven.
Even wennen
Jet en ik, wij waren nooit zo klupperig. We associeerden zo’n lidmaatschap vooral met verplicht in het natte gras zitten en – in afwachting van de distributie van nogal dubieuze zaken van de barbecue – verplichte samenzang van liederen die op verzoek van het bestuur door enthousiaste leden in elkaar waren geknutseld.
Melle
Dit achteraf bezien wat verwrongen beeld hield hardnekkig stand totdat onverwacht onze ogen en misschien voorál onze geest werden geopend door de mannelijke helft van een charmant echtpaar, dat in het idyllische haventje van het Friese Oudega tussen allerlei moois onze Anna Suzanna ontwaarde.
Na enige plichtplegingen over en weer werden Jet en ik vergast op een welluidende lofzang over een club, waarin (Super) Favoriten verenigd zijn en door trouwe, bezielde eigenaren continue worden vertroeteld. Even later bleek dat deze man het onderwerp van gesprek niet geheel onbevooroordeeld maar door een gekleurd glas aanschouwde. Het was niemand minder dan de oprichter van de club (Melle Baarsma) die Jet en ik het geluk hadden te ontmoeten, die zijn eigen kind aan het bejubelen was.
Tussen gelijkgestemden
Ons scheepje zou zich tussen al haar soortgenoten helemaal thuis voelen, dat was nu wel duidelijk. En het zou bijna een misdaad zijn onze oogappel dit met zoveel passie bezongen paradijs te onthouden! We raakten behept met een diep verlangen óók deelgenoot te zijn van een gezelschap met zo’n verheven doelstelling.
Lidmaatschap
Zo gauw zich daartoe de gelegenheid voordeed meldden wij ons dan ook te bestemder plaatse met het verzoek lid van de club te mogen worden. Dat was minder makkelijk dan gedacht. Alle drie moesten we worden gescreend en geballoteerd. Anna S. kwam er zonder kleerscheuren doorheen. Ze bleek over de goede papieren te beschikken, nu de Voorzitter van de Club haar reeds jaren geleden heimelijk had bewonderd en notabene zelfs gefotografeerd terwijl zij zichzelf, zich onbespied wanend, ongeremd te buiten ging in Frieslands diepe wateren. Jet wilden ze ook graag hebben, maar met mij ging het minder vlotjes. Uiteindelijk hebben ze ook mij maar toegelaten, gelukkig. Omdat het anders zo sneu zou zijn, denk ik.
Reacties
Wat er daarná allemaal over ons heen kwam, tart elke beschrijving. Vanuit het hele land stróómden enthousiaste, hartelijke mails uit ons apparaat met felicitaties en een hartelijk “Welkom bij de Club”! We werden steeds enthousiaster en begonnen ons intens te verheugen op het moment waarop wij iedereen zouden kunnen ontmoeten tijdens het derde lustrum, dat in augustus in Voorschoten zou worden gevierd. Maar er kwam ook post van het Bestuur. Reglementen van Orde en andere nodige bescheiden. Daarbij ook – jawel – tekst en muziek van het clublied met de aanbeveling, e.e.a. tijdig uit het hoofd te leren. Ik schrok me wild: ‘daar begint het gelazer al!’ Maar toen ik later zag uit wier pen dit hoogstaande lied gevloeid was, heb ik uit volle borst en overtuiging mijn keel schor gezongen. Eerlijk is eerlijk. En de lange wollen onderbroeken die ik meteen tegen optrekkend vocht was gaan kopen, heb ik helemaal niet nodig gehad.
Ontvangst
Na ‘nog zoveel nachtjes’ brak tenslotte het moment aan waarnaar we hadden uitgezien. Naarmate de lange tocht naar Voorschoten vorderde en haar oorspronkelijke vaargebied dichterbij kwam, begon ons trouwe scheepje er steeds meer zin in te krijgen. Het was net alsof mooie herinneringen uit die lang vervlogen tijd haar vleugels gaven. Voor we het wisten, werden we door een enthousiast ontvangstcomité allerhartelijkst, alsof het oude vrienden betrof, ontvangen en
maakten we kennis met de aanwezigen. Twee families, zo hoorden we van de voorzitter tijdens zijn openingsspeech, konden wegens ziekte helaas niet aan de feestelijkheden deelnemen, hetgeen door iedereen ten zeerste werd betreurd. Dat uitgerekend Melle en Nienke, aan wie wij ons lidmaatschap, onze aanwezigheid en alle inmiddels ondervonden hartelijkheid te danken hebben, er door zo’n treurige oorzaak niet bij konden zijn, was ook voor ons een grote teleurstelling.
Inzet
Mijn impressie van het feest is niet in één woord te vangen. Boven alles staat de hartelijke sfeer. Daarnaast werden Jet en ik getroffen door de perfectionaliteit waarmee alle programmaonderdelen zijn voorbereid en uitgevoerd en vooral ook de zorgzaamheid van al die mensen, die zich met enorme inzet met de veel tijd vergende voorbereiding hebben belast. De routebeschrijving bij de vaartocht, met alle interessante informatie, foto’s, waarschuwingen en aanbevelingen is daarvan een goed voorbeeld.
Aandacht
Maar evenzeer de hele organisatie van het feest en de ongelooflijke inzet van iedereen: de vrijwilligers in de haven: koks, serveerders en muzikanten. En de overlevingspakketten die we mee kregen. Uit alles bleek de alom aanwezige wens optimale en liefdevolle aandacht te schenken aan ieder individueel lid; om kwaliteit te leveren op elk gebied.
Gluren bij de buren
Ook de programmaonderdelen waren voor ons bijzonder verrassend. Het Gluren bij de Buren, dat mij bij dat oudste, lieflijke, kleine, romantische scheepje “Swaentje” bracht met dat authentieke klassieke unieke interieur! Met dat mooie tafeltje en aan weerszijden een stijlvolle fauteuil. In mijn fantasie zag ik, verscholen in het halfduister op dat tafeltje een grote glazen bol staan, in het centrum van een warme, mystieke gloed. Uit de bol leken dunne slierten rook te ontsnappen en daardoorheen dacht ik in een flits de mooie lijnen van Anne-Lies’ gezicht waar te nemen. Wie zou onder zulke omstandigheden nou níet willen horen, wat de toekomst brengen zal?
Mulder Shipyard
En dan tenslotte de gezamenlijke reis naar waar uiteindelijk het begin van ons aller beheptheid ligt: the Mulder Shipyard! Wat een eervolle ontvangst viel ons te beurt. Wát een vakmanschap! Wat voor prestaties leveren deze mensen! Weinig andere schepen dan de onze kunnen bogen op zo’n imposante afkomst! Groots! We mogen trots zijn als een aap. Súper!
Groots, net zoals dit Derde Lustrum. De mensen, de sfeer, het gebodene, het weer!
Als Maastrichtenaar had ik ook grote waardering voor de kwaliteit van het verrukkelijke spek met ei, dat bij de brunch op zondagochtend steeds opnieuw met verve uit de pan op ieders bord werd getoverd. Groots en súper! Jet en ik hopen er nog vaak bij te zijn.
Heel veel dank aan jullie allemaal!
Lelystad, Carel Lepage